ស្គរសម្ភោរត្រូវបានក្រុមអ្នកសិល្បៈ ទាំងក្រុមភ្លេង និងអ្នករាំ គោរពបូជាយ៉ាងខ្លាំងព្រោះគេបានចាត់ទុកស្គរនេះជា គ្រូធំនៃវង់ភ្លេងនិងចង្វាក់។
មុនការសម្ដែងចាប់ផ្តើមសម្ដែង មេវង់ភ្លេងត្រូវរៀបចំនំនែកចេកអំពៅផ្កាធូប ទៀន ដាក់ថ្វាយចំពោះស្គរសម្ភោរ។ នេះបើតាមការឲ្យដឹងពីព្រឹទ្ធាចារ្យ ឆែម សុខ អ្នកកាន់ឧបករណ៍ស្គរសម្ភោរ និងជាមន្រ្តីដែលកំពុងបម្រើការងារនៅក្រសួងវប្បធម៌ ។ លោកបន្តថាការធ្វើបែបនេះគឺនិទានតគ្នាមកដោយគេចាក់ទុកស្គរសម្ភោរនេះជាឧបករណ៍ដ៏ពិសិដ្ឋ ដែលដឹកនាំការសម្ដែងទាំងមូល។
កាលពីដើមឡើយគ្រូមុនពេលពាសស្បែក លោកបញ្ចុះអាត្ម័ន មន្តគាថាជាដើម ពេលនោះស្គរនេះកាន់តែខ្លាំងទៀត គឺគ្រាន់តែដើរកន្លងច្បាស់ជាហើមដៃជើងហើមខ្លួន ហើយអ្នកដែលមិនជាអ្នកកាន់ឧបករណ៍នោះបើមិនមកចាប់កាន់លេង ក៏ឈឺពោះវិលមុខទាល់តែធ្វើពិធីលោមថ្វាយទើបបាន។
ស្គរដែលអ្នកភ្លេងពិណពាទ្យ មានជំនឿខ្លាំងបែបនេះ ជាប្រភេទស្គរមួយធ្វើឡើងដោយឈើកកោះ រាំង បេង ជាដើម។ បើតាមឯកសារ ឧបករណ៍តន្រ្តីបុរាណកម្ពុជាបោះពុម្ពឆ្នាំ ១៩៩៤ ដោយអង្គការ UNESCO បានរៀបរាប់ថាស្គរនេះគេធ្វើវាឡើងដោយកំណត់ពេលវេលាច្បាស់លាស់ក្នុងការដាស់ (ពាស) ស្បែក គឺជ្រើសយកតែថ្ងៃព្រហស្បតិ៍មួយថ្ងៃគត់។ ព្រោះជាថ្ងៃព្រះពិស្ណុការ ដោយគេមានជំនឿថា សំឡេងស្គរនឹងពីរោះរណ្ដំអន្ទងអារម្មណ៍អ្នកស្ដាប់។ ស្គរនេះមានតួនាទីកំណត់ចង្វាក់ ២ជាន់ ឬ៣ជាន់ និងជាកន្លែងដែលគេអុចធូប ទៀនផ្កាឧទ្ទិសចំពោះគុណគ្រូតូចធំឡាយនៃវង់ភ្លេង៕
អត្ថបទ៖ ស្រីអូន
នេះ គឺជាគ្រូធំ ជាមេចង្វាក់នៃវង់ភ្លេងណានាង។ អ្នកសិល្បៈគោរពសម្ភោរណាស់ ដាក់ទុកលេីត្បូង តែបែរជាយកមកដាក់ទ្រនាប់កែវអ៊ីចឹង អ្នកសិល្បៈបុរាណឈឺចាប់យ៉ាណា!
នេះជាវីដេអូទទួលខុស
រឿងសម្ភោរ នេះឃើញកើតឡើងច្រើនដងដែរ ដោយសារតែបងប្អូនប្រជាជនខ្មែរយើងគាត់អត់បានយល់ អត់បានស្គាល់ពីឧបករណ៍នេះ។ នៅក្នុងវង់ភ្លេងបុរាណខ្មែរយើង សម្ភារជាឧបករណ៍សំខាន់បំផុតមួយ ដោយដើរតួនាទីជាអ្នកកំណត់ចង្វាក់ពេលចាប់ផ្តើមប្រគុំម្ដងៗ ។
សម្ភោរកំណត់អោយចង្វាក់១ជាន់ ២ជាន់ ៣ជាន់ ឬដល់បទនានាទៀត និងជាមេជាបរមគ្រូធំ ក្នុងការសក្ការៈឧទ្ទិសដល់គ្រូធំទាំងឡាយ។ មុននឹងលេងសម្ភោរ អ្នកទះត្រូវតែគោរពបូជាសម្ភោរ ម៉្យាងអ្នកលេងសម្ភោរ ត្រូវតែជាអ្នកមាន ចរិតសមរម្យ ថ្លៃថ្នូរ អង្គុយបត់ជើងត្រឹមត្រូវតាមប្រពៃណីខ្មែរ៕ ប្រភព៖ ប្រជាជន ខេត្តព្រះសីហនុ និង បុរាណាចារ្យ
